مکانیابی ‌پناهگاههای شهری مبتنی بر اصول پدافند غیرعامل. مورد مطالعه: شهر کوهدشت

گسترش شهرنشینی در دوران معاصر و پیدایش کلان شهرها به عنوان مکان‌های تجمع انبوه مردم و انباشت متراکم سرمایه‌ها و دارایی‌ها از طرفی و در معرض مخاطرات بالقوه‌ی طبیعی و مصنوع بودن اکثر آنها از طرف دیگر، توجهات بسیاری را در سال‌های اخیر، در میان برنامه‌ریزان، دولت‌ها و ملت‌ها به موضوع خطرپذیری و مدیریت آن جلب نموده است. ایمنی در برابر مخاطرات و بحران‌ها از ابتدایی‌ترین اصول جهت دستیابی به استاندارد‌های مطلوب آسایش شهری است. امروزه آسـیب‌پـذیری سکونتگاه‌های ﺷﻬﺮﻱ، ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺑﻲﺩﻓﺎﻉ، ﻣﺤﻼﺕ ﻧﺎﺍﻣﻦ، ﺷﻬﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻏﻠﻂ، ﻫﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﻬﺪﻳﺪﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺷﻬﺮﻱ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ایران علاوه بر موقعیت ژئواستراتژیک و ژئواکونمیک کشور و پذیرش 31 مخاطره از میان 48 گونة شناخته شده جهانی شکل‌گیری کانون‌های جمعیتی شهرگرا؛ زمینه‌ساز شکل‌گیری سکونتگاه های شهری عمدتاً نا‌ایمن در برابر مخاطرات شده است. موقعیت ژئواستراتژیک، استقرار درپهنه خطر پذیری زلزله با ریسک متوسط، و خطرپذیری بالای سیل و همچنین موقعیت استراتژیک به عنوان شهر دفاعی در غرب کشور، ضرورت پرداختن به مساله مکانیابی پناهگاه شهری کوهدشت را اجتناب ناپذیر کرده است. به منظور مکانیابی پناهگاه شهری کوهدشت، شاخص های (کاربری‌ها)هفت‌گانه آموزشی، بهداشتی، پایانه‌ها، تجاری، راه شریانی درجه یک، مسکونی، نظامی، با مطالعة پژوهش های پیشین داخلی و خارجی، روش دلفی، و آرای خبرگان و با لحاظ کردن جغرافیای مخاطرات کوهدشت استخراج شده است. با توجه به اثر گذاری متفاوت شاخص‌های یاد شده، از مدل ترکیبی GIS-AHP-FUSSY برای ارزش گذاری و تهیه مدل مکانی شاخص‌ها استفاده شده است. علاوه بر تعیین مهم‌ترین مولفه‌های اثر گذار در مکان یابی پناهگاه و مکانیابی مناسب‌ترین مکان جهت احداث پناهگاه شهری تعین حد‌ نهایی مکان مجاز برای ساخت پناهگاه شهری را می توان یافته اساسی این پژوهش دانست.